Geschiedenis

De Shiba Inu is de kleinste en meest populaire van de zes inheemse Japanse rassen. Het is de enige Nihon Ken die niet is vernoemd naar een geografisch gebied. De reden hiervoor is dat de Shiba, in tegenstelling tot de andere Nihon Ken, uit een zeer groot geografisch gebied in centraal Japan komt. Zoals alle Nihon Ken was de Shiba in de eerste plaats een jachthond, die werd gebruikt om op klein wild en vogels te jagen.

Er zijn verschillende theorieën over hoe het ras zijn naam heeft gekregen. Een daarvan is dat ze werden genoemd omdat hun rode jassen qua kleur vergelijkbaar waren met gedroogd kreupelhout (shiba). Een andere is omdat de archaïsche lezing voor de kanji 'shiba' klein betekent. De laatste theorie is dat ze zo werden genoemd omdat ze bedreven waren in het weven door kreupelhout tijdens het jagen.

Er wordt gezegd dat de Nihon Ken al sinds de Jomon-periode in Japan aanwezig is. Opgegraven schelpheuvels uit de periode hebben hondenbotten blootgelegd met ongeveer dezelfde botstructuur en grootte als de moderne Shiba. Het feit dat men denkt dat veel van deze honden begraven zijn bij hun baasjes, toont de hechte band die de mensen destijds met deze honden hadden.

Tegenwoordig is er een soort Shiba genaamd de Jomon Shiba, die is teruggefokt om te lijken op de botstructuur en het type dat aanwezig was in de vroege inheemse honden. De Nihon Ken Hozonkai (Japanse Dog Preservation Society, of Nippo) werd in 1928 opgericht om de inheemse honden voor uitsterven te behoeden. Het kruisen met westerse honden was wijdverbreid en Nippo-leden speurden het land af om honden uit afgelegen gebieden te verzamelen voor fokprogramma's. De Shiba werd in 1936 door de regering van Japan uitgeroepen tot levend natuurmonument.

Tijdens de barre economische periode die Japan doormaakte tijdens en direct na de Tweede Wereldoorlog, werd het bezitten van honden gezien als verkwistend en onpatriottisch. De meeste honden werden opgepakt en gedood, en de Shiba was geen uitzondering. De jassen van de hond werden gebruikt om kleding voor het leger te leveren, en velen werden opgegeten. Het was door de nobele inspanningen van Nippo-leden dat de Shiba het overleefde. Het aantal van het ras was ernstig uitgeput en veel uitstekende exemplaren van het ras gingen verloren. Het kostte vele jaren en de inspanningen van veel leden van de samenleving om het ras terug te brengen van de rand van uitsterven.

Tegenwoordig is de Shiba de meest populaire van de Nihon Ken, goed voor ongeveer 80 procent van de honden die elk jaar bij Nippo worden geregistreerd. Het ras is ook in het buitenland populair geworden. De Shiba is de enige kleine Nihon Ken. Het heeft spitse oren en een krul- of sikkelstaart. Zoals alle Nihon Ken heeft de Shiba een dubbele vacht die bestaat uit grove buitenste dekharen en een fijne dikke ondervacht die hij twee keer per jaar afwerpt. Het heeft een wat kortere vacht in vergelijking met de andere Japanse rassen. Er zijn drie erkende vachtkleuren: rood, zwart en sesam. Witte (of crème) Shiba's worden ook wel eens geboren, maar worden gediskwalificeerd in de NIPPO showring (registratie is toegestaan). Alle Shiba's moeten "urajiro"-markeringen hebben, dit zijn witte of crèmekleurige markeringen op de ventrale delen van het lichaam en de benen, evenals op de wangen en het voorhoofd van het hoofd.

De Shiba is intelligent en net als alle Nihon Ken, een zeer onafhankelijke denker. Ze zijn een alert en energiek ras. Jaarlijkse registraties in hun thuisland nummer van 50.000-60.000 (alle registraties samen). Op dit moment is er geen schatting beschikbaar voor de totale populatie. Het hoofdrassenregister wordt beheerd door Nippo, maar er zijn verschillende kleinere rasverenigingen en een groot aantal Shiba's is geregistreerd bij de JKC. Er zijn ook 2 zeldzamere 'soorten' van Shiba, de Jomon Shiba en de Mino Shiba. De Jomon is teruggefokt met eigenschappen die te vinden zijn in de vroegste hondenbotten die in Japan zijn ontdekt, en heeft minder een stop en een dunnere langere snuit. De Mino Shiba is een diepe mahonie rode kleur en wordt gevonden in de Gifu Prefecture. Op dit moment zijn er weinig gegevens over genetische gezondheidsproblemen binnen het ras. Sommige aandoeningen waarvan bekend is dat ze de Shiba beïnvloeden, zijn echter patellaluxatie, heupdysplasie, allergieën, hypodontie, epiphora als gevolg van misvormde of geblokkeerde traankanalen, cryptorchisme en gangliosidose.

Bron Shigeru Kato